Vlak voor we naar Athene vertrekken proppen we nog een paar kookboeken in onze koffers. Het versterkt het idee dat we even in de stad, in Griekenland gaan ‘wonen’. Het blijkt een heerlijke ingeving. De lol die we hebben met die vier boeken compenseert ruim de extra kilo die we tilden.
Naast de huiselijkheid die we met het kookwerk creëren, is het ook een klein experiment. Kunnen we, waar we thuis redelijk makkelijk koken uit Akis Petretzikis (de Griekse Jeroen Meus), even vlot bakken en stoven in Athene uit de echte Meus? Voor het experiment wisselen we Meus en Dorien Knockaert af met Petretzikis en Ottolenghi. Zeg maar Vlaanderen versus Middellandse Zee.
Al kokend ontdekken we. Dat je potverdorie spruiten kunt vinden in de Griekse supermarkt voor Jeroens spruitjessoep met spekjes, maar geen pastinaak voor Ottolenghi’s Geroosterde pastinaak en zoete aardappel. Dat Akis Petretzikis een soort vogelnestje maakt in zijn vleesbrood met puree, en dat de Grieken de les van Dorien Knockaert om je witte bonen zélf te koken al lang volgen. Er zijn gewoon geen witte bonen uit blik te vinden, wel zes soorten gedroogde in verschillende maten en uit verschillende streken. En we maken haar machtige eierpan tot grote tevredenheid met Griekse wilde groenten in plaats van spinazie.
Of daar al lessen uit te trekken zijn? Ach, deze twee amateurtjes houden het voorlopig bescheiden. Dat je voor seizoensproducten beter naar een van de boerenmarkten in Athene afzakt, alwaar een kraam met alleen maar tomaten of eieren afgewisseld wordt met de Griekse versie van ons hamburgerkraam, de souvlakiastand. Dat er een Aziatische wijk is in Athene, waar je tussen de ontelbare spotgoedkope kledingzaken ook soyasaus of daikon vindt. Dat je voor een fles goedkope en drinkbare Franse of Italiaanse wijn beter weer naar België verhuist, tenzij je ook van goedkope en drinkbare Griekse wijn houdt. Of dat je gehakt hier wél nog ter plekke gemalen bij de slager kan krijgen. Meer nog, je mag daarbij kiezen tussen gehakt met, zonder of een beetje vet.
Bovenop de kleine ontdekkingen komen extra vragen. Zal het seizoensaanbod nog veranderen? Is er een verschil tussen de Atheense supermarkten? Nu zakken we af naar de AB-supermarkt vlakbij. Dat merk werd tijdens de financiële crisis overgenomen door Delhaize, waardoor je er nu WC-papier van huismerk 365 kan kopen en in België eindelijk ook een paar Griekse producten. Maar wat is het aanbod in de Kritikos, in de Sklavenitis of in een van de vele buurtwinkels? Gaan we nog pastinaak vinden? Zullen we alle soorten gedroogde bonen kunnen uittesten? En zal Jeroen Meus ooit Akis Petretzikis willen ontmoeten? Daar willen we bij zijn!
Ondertussen veranderen de kookboeken langzaamaan in een klein dagboek. Of het lekker was of niet schrijven we natuurlijk bij de gerechten. Maar ook ‘Athene’, een datum, en de ervaring. Dat we de kruiden voor de vindaloo van Ottolenghi in de overdekte markt van Athene kopen en daarna geweldige mosselen van de grill eten in een van de tentjes in de vleeshal. Waar we de okra halen voor de bamies me kotopoulo – op de markt natuurlijk. Of hoe we het broodkruim hakken voor het Griekse vleesbrood met ei. Ooit bladeren we daar met plezier in terug.
Als de Griekse geuren uit de appartementen rond ons beginnen te komen, draaien ook wij de kookplaat aan om te spetteren en pruttelen. We maken fouten met Griekse ingrediënten in Vlaamse gerechten of met Vlaamse gewoontes in Griekse. We krabben in het haar en lossen de problemen op als ze zich stellen. De pastinaak vervangen we door extra wortel. De soep wordt niet gepureerd maar kleingesneden. De puree prakken we met een vork (want pureestampers, die zijn niet te vinden). En we giechelen als kinderen omdat we midden in Athene spruitjeslucht door het raam naar buiten sturen.
コメント