Zijn jullie ook van die toeristen die toeristische plekken vermijden? Wijlie vantzelfste. Liever lopen we een blokje om dan achter of tussen honderden anderen enkele seconden naar hetzelfde te kijken. Zo kwamen we nog nooit dichtbij de Mona Lisa (wat een klein schilderij is me dat ook), klommen we niet op de Eifeltoren en meden we het graf van Jim Morrison. Althans in Parijs. In Athene is er Plaka. De oudste wijk van de stad en zondermeer prachtig, charmant en met van die kleine straatjes. Maar ook over koppen lopen, in winkel na winkel hetzelfde boze oog zien of terras na terras in het Engels of zelfs Duits te horen krijgen dat er authentiek Grieks eten te krijgen is. We passen ervoor. En als je er toevallig door moet, dan liefst zo snel mogelijk.
Maar, omdat we hier toch even zijn en omdat de toeristenstroom sinds november behoorlijk opdroogt, maakten we van ons meerwaardezoekershart een steen en trokken we welgemutst de wijk in. En wat dacht je. Natuurlijk zijn er parels te vissen. Met wat geduld en aandacht, maar ze zijn er.
Verstopt in de straatjes liggen enkele prachtige kleine musea waar je hooguit met drie anderen de ticketprijs betaalt of zelfs helemaal alleen loopt te koekeloeren. Zo is er het beklijvende Joodse museum, waar je na een metaaldetector het verhaal van de joodse gemeenschap in Griekenland binnenkrijgt. Hoe ze leefden, religie beleefden en vooral hoe ze door de Duitsers uitgemoord werden. Ja, er zijn enkele heldenverhalen, zoals dat van de priester en burgemeester van het eiland Zakynthos die erin slaagden alle joden op het eiland te redden. Maar vooral de dood van heel veel anderen blijft hangen. Vrolijker is het Universiteitsmuseum, waar de opkomst van de moderne kennis en wetenschap in de stad aan bod komt, amper 200 jaar geleden. En hoe er lang geen geschoolde tandartsen in Griekenland leefden. Of het Muziekinstrumentenmuseum, waar je gewoon blij wordt van de bouzouki en de oude mannetjes in de shop beneden.
Eerlijk gezegd valt het ook met de toeristenwinkels best wel mee. De prijzen zijn winkel na winkel zeer betaalbaar en wie daar zin in heeft kan bij een grotere aankoop steeds proberen afbieden. Soms krijg je de korting gewoon vanzelf. Of het overal kwaliteit is durven we niet te zeggen, maar de natuurlijke spons die we 10 jaar geleden na veel getwijfel kochten gaat nog altijd mee. En tussen al het t-shirt- en sandalengeweld zijn ook nu nog fijne ontdekkingen te doen. Enkele winkels met Griekse jonge designers bijvoorbeeld, zoals Forget me not en Flâneur, die de toeristenaandacht gebruiken als opstapje naar groter. Of omgekeerd, gevestigde waarden die ondanks alles gewoon blijven bestaan. Prachtige meubels en objecten uit oud hout, marmer en ijzer bij Elliniko Spiti. Of de heerlijke tweedehands antiek/rommelwinkel Amorgos, met Grieks jaren zeventig speelgoed, keramiek en schaduwpoppen. En tenslotte, gewoon om te ruiken, de rij religieuze winkels in Apollonos, waar de wierrookgeuren je binnen trekken naar iconen en missalen.
Belanden we tenslotte bij het moeilijkste deel: dat van het eten. Helaas moeten we daar voorlopig de rest van de stad voorrang geven. Toegegeven, er zijn enkele prachtige plekken om eten te bestellen of een koffie te drinken. Zoals Glykys of Diogenes onder rustige bomen, Oionos of Ydria om mensen te kijken, Damigos voor een dagschotel met knoflookpuree of Dioskouri aan de rand van Plaka voor een ouzo met uitzicht. Maar echt bijzonder eten hebben ze niet. “Hoe komt het toch dat er bij onze nationale monumenten nooit goed eten te vinden is?” vraagt een Griek op Google Maps zich vertwijfeld af. We vermoeden dat het antwoord in de huurprijzen ligt. Betaal je meer, dan krijg je soms ook meer.
Is Plaka daarmee van onze vooroordelen af? Een beetje. Het blijft een wijk onder zware druk van massatoerisme, met bedelaars, tassendieven en veel te veel sleutelbakjes aan de muur. Een wijk die zichzelf de volgende jaren zeker zal moeten heruitvinden. Maar voor wie de juiste straat inslaat, weg van de drukte, valt er best nog plezier te halen. Mocht je daarbij café Melina passeren, kijk dan even of we er niet zitten. Of kijk gewoon binnen, naar de vele foto’s en filmaffiches van deze Griekse grande dame. Ze lacht zo mooi.
Comments